Jak Sznupek reaguje na porządek oraz domowy przepis na "gruźliczankę"

Lubię jak tak sobie, ze Sznupkiem,  razem z pracy wrócimy, ręka w rękę. Zazwyczaj na schodach podejmujemy decyzję kto robi kawę, a kto pierwszy do kibelka, takie wiece, codzienne dylematy zakochanych. Tym razem padło na mnie, ostatnim pewnie też i przed ostatnim, ale przecież liczyć nie będę i w sumie zrobić kawę mogę, bo i tak robię najlepszą. No dobra, koniec tego chwalenia się.
Będąc już w kuchni, krzyczę do Sznupka, żeby przyniósł kubki z salonu. Sznupek wchodzi do kuchni z kubkami w dłoni, ja nalewam wody do czajnika i mówię - widzisz, zdążyłam jeszcze wysprzątać kuchnię przed wyjściem z domu , zobacz jaki porządek?

W tej samej sekundzie, jak tylko skończyłam wypowiadać słowo porządek, Sznupek się zachwiał stawiając kubki na blat, stuknął jednym o drugi, pierwszy się wywrócił, a drugi zaraz za nim i  cała zalegająca kawa(pół kubka) rozlała się po blacie, chlapnęła w cukierniczkę i niczym Amazonka wpłynęła miedzy słoiczki z przyprawami, które tak pięknie dzisiaj rano poczyściłam. A ja stoję zadziwiona i lekko wkurwiona, w jednej ręce czajnik pełen wody, a w drugiej łyżka do kawy i się zastanawiam. Zastanawiam się, co mam zrobić najpierw? Przywalić czajnikiem w głowę, aż mózg wypłynie, czy wydłubać oko łyżką i wrzucić do solniczki? Sznupek też stoi i wpatruje się we mnie bez słowa, czytając chyba moje myśli, bo cofa się o dwa kroki.Tymczasem  kawa niebezpiecznie zmierza do krawędzi blatu i za chwilę zacznie ściekać po pralce, naszej lśniącej białej pralce, a ja nadal nie podjęłam decyzji co mam zrobić z tym czajnikiem pełnym wody i z tą cholerną łyżką do kawy!  

• ZRÓB COŚ , CO TAK STOISZ??!!! - krzyczę ja
• PRZEPRASZAM , ALE ZMROZIŁAŚ MNIE WZROKIEM - krzyczy on
• WEŹ ŚCIERKĘ I WYCIERAJ TO! - krzyczę ja
• GDZIE JEST ŚCIERKA! -  dalej krzyczy on
• TU! - krzyczę ja i rzucam w niego ścierką
•  NAWET PRZEZ CHWILĘ NIE MOŻE BYĆ TU PORZĄDKU - dalej ja
•  Sznupciu, no co ja zrobię, że na słowo porządek wpadam w panikę? - on już spokojnie
• A jak mówisz o sprzątaniu, to tracę równowagę i orientację w terenie - on już ze śmiechem
• Wiesz co, ty już lepiej wyjdź, sama posprzątam - ja z rezygnacją w głosie i uśmiechem na twarzy 

Ja wiem, że my już to kiedyś tu na blogu ustaliliśmy, że Sznupek nie lubi porządku, ciągle coś gubi i ciągle o czymś zapomina, Ja to wszystko pamiętam i przepraszam, że się powtarzam, ale jak tak sobie popiszę, to od razu mniej mi się ręce trzęsą i tak jakby wszystkie tiki nerwowe znikają, więc rozumiecie sami. Trzy dni temu na przykład zgubił kapcie, które mu kupiłam 4 dni temu, Takie fajne z Simsponem.

Całe dwa dni ich szukał. Zaczął nawet podejrzewać je o tak zwaną złośliwość rzeczy martwych, że niby specjalnie się przed nim chowają, a to za sofę, a to pod krzesło w sypialni. Choć ja mu przypomniałam, że nie zawsze są takie złośliwe, bo czasami czekają na niego na środku przedpokoju, akurat w połowie drogi między kuchnią, a sypialnią, tak zalotnie w lekkim rozkroku. No dobra , zmieńmy temat, co tak o kapciach będziemy gadać? :)

Pamiętacie takie coś, jak na powyższym obrazku? Przyznać się kto spijał zarazki ze szklanek? Ja tam zawsze byłam pierwsza w kolejce. Moja ulubiona woda była z czerwonym sokiem, a Wasza? A wiedzieliście, że mówi się na to gruźliczanka?? Od samej nazwy zaczynam kaszleć..:)
Przez przypadek udało mi się domowym sposobem uzyskać dawny smak z dzieciństwa. Wczoraj wieczorem wypiliśmy ze Sznupkiem chyba z dwa pełne dzbanki. Przepis jest bardzo prosty. Zaparzamy herbatę żurawinową, przelewamy do dzbanka, dodajemy dwa porządne chlusty soku z czarnej porzeczki i dodajemy wody gazowanej. To wszystko! Zdrowa i smaczna "gruźliczanka" domowej roboty.