"Sznupkowie na wakacjach"-część 6 - Loma de la Cruz i kubańskie mrówki

Loma de la Cruz znaczy "wzgórze Krzyża" gdzie miejscowi pokonują 470 schodów, a turyści wjeżdżają asfaltową drogą w klimatyzowanych autobusach lub wynajętych samochodach. Turyści podziwiają panoramę miasta, a miejscowi modlą się przy krzyżu, prosząc o zdrowie i dobrobyt w rodzinie.

Krzyż jak krzyż, widok taki sobie, szału nie ma. Jednak ja to miejsce zapamiętam do końca życia, jeżeli za jakiś czas wspomną mi się wakacje na Kubie to będę widziała ten obraz....

Weszliśmy ze Sznupkiem na taras, aby podziwiać widok na okolicę. Uśmiechem przywitał nas młody sprzedawca pamiątek, jego pomocnik,  policjant i starszy, bardzo wysoki pan w okularach i kapeluszu. Ja sobie usiadłam na kamiennej ławie, Sznupek oglądał pamiątki i już po chwili cały był pochłonięty rozmową z pomocnikiem sprzedawcy.

Chciałam do nich dołączyć, ale wysoki pan w ciemnych okularach i kapeluszu usiadł na przeciwko mnie i zaczął śpiewać, akompaniując sobie na gitarze.
Przeszły mnie dreszcze, bo usłyszałam jeden z piękniejszych utworów Buena Vista Social  Club - Chan Chan

Dla takich momentów warto przelecieć pół świata, warto wydać ostatnie oszczędności....wszystko warto! Pan przestał śpiewać, ale długo jeszcze brzdękał na gitarze, jakby nie chciał zbyt drastycznie zakończyć tej cudnej chwili. Chciałam coś wrzucić do talerzyka, który stał obok, ale przypomniało mi się, że nie mamy już przy sobie żadnych drobnych. Wpadłam w panikę, bo byłam jego jedyną publicznością i pewnie zaraz podstawi mi ten talerzyk pod nos, żebym coś wrzuciła. Nie zdążyłam dokończyć myśli, gdy zobaczyłam, ze gitarzysta wstaje, zarzuca gitarę na plecy, bierze talerzyk w dłoń i zmierza w moim kierunku. No ładnie - pomyślałam - teraz będzie mi pewnie machał tym talerzykiem wymownie i z wyrzutem spoglądał w oczy. Bardziej mylić się nie mogłam, muzyk przeszedł powoli obok mnie, ukłonił się ,lekko uchylając kapelusz i obdarowując mnie delikatnym uśmiechem. Nie pamiętam czy byłam w stanie odwzajemnić uśmiech, bo wstyd mnie sparaliżował. Nie było mi wstyd, że nie miałam pieniędzy, ale było mi ogromnie wstyd, że tak nisko oceniłam tego starszego pana. Było mi wstyd, że stereotypy zawładnęły moim umysłem. Mawiają, że podróże kształcą i dobrze mawiają, bo nigdzie nie nauczyłabym się, jak bardzo subtelni są Kubańczycy, ile w nich taktu, dobrych manier i dumy. To jest kraj gdzie gorąca krew miesza się z nostalgią, co słychać i czuć w każdym utworze Buena Vista Social Club. Zabrzmi może dziwnie, ale pokochałam ten naród z całego serca.

Dzień pełen wrażeń, czas wracać do hotelu. Podziwiamy widoki, żartujemy z kierowcą, jest bosko! No prawie....bo nagle widzę, że Sznupek jakoś tak dziwnie wygląda. A mianowicie wygląda tak jakby chciał wzruszyć ramionami i jednocześnie zadrzeć brodę jak najwyżej do góry. Odzywać też się przestał, więc go pytam, bo się bać zaczęłam, że to może początek jakiejś ciężkiej choroby.

• A ty co? Boli cie coś?
• Nie wiem, ale coś mi się w szyje stało. Parzy!
• Spiekłeś się?
• Nie wiem, zobacz, ale parzy tak, że chyba zaraz umrę!
• Nooo....oooo....uuuu....oj!
• No co tam jest? Mów szybko!
• No masz taką jakąś plamę czerwoną, jak wysypka jakaś
• Duża, jak duża? Może pająk mnie ugryzł?
• No nie wiem, dojedziemy do hotelu to ci maścią posmaruje

Przez następne 10 minut, co minutę musiałam sprawdzać, czy plama jest większa, mniejsza, bardziej czerwona, mniej czerwona. Szukałam  śladów ugryzienia tarantuli lub węża jadowitego. Po 10 minutach, o zgrozo, na szyi pojawiła się następna plama i skończyły się żarty. Do tego poszkodowany zacząl sie pocić i odczuwać drętwienie w karku. Pewnie od tej dziwnej pozy, którą przyjął -skwitowałam - ale oczywiście ja sie nie znam. Według zeznań Sznupka piekło tak, jakby ktoś gasił kubańskie cygaro na jego karku. Po następnych 20 minutach plamy zniknęły, a pieczenie ustało, tak nagle z niczego. Oczywiście Sznupek nie dowierzał moim zapewnieniom, że po plamach nie ma nawet śladu. Jak tylko weszliśmy do pokoju to rozpoczął wygibasy przed lustrem, żeby ocenić sytuacje. Po 10 minutach dobiegło mnie wołanie z łazienki.

• Sznupcia, choć to zobacz!
• Co?.
• To!
• GDZIE?
• No tu
• Tu gdzie trzymasz paluchem
• Tak tu, co to?
• Nic
• No jak nic , jak coś jest
• Stań przy świetle bo nie widzę
• Tu, za uchem, przy włosach?
• No tu, co to jest?
• Potówka idioto!
• Potówka? A potówki nie są groźne?
• Weź Sznupek, ja cię proszę!
• No co, a może jakieś tabletki wezmę
• PO CO? Przecież plamy zniknęły
• No, ale może mam obrażenia wewnętrzne, nic nie wiadomo

Dwa dni później na plaży, siedząc pod drzewkiem złapałam mrówkę, która chodziła mi po ręce. Po paru minutach dostałam czerwonej plamy i faktycznie piekło jak potarcie pokrzywą, po 10 minutach plama zniknęła i pieczenie też.

• Zobacz Sznupek, to pewnie te czerwone mrówki cie ugryzły, tez mam taką plamę
• Ooo nie, moja plama była większa
• Skąd wiesz, przecież nie widziałeś tej plamy
• Ale ja miałem dwie plamy, więc i tak miałem gorzej
• Ale zobacz jakie wredne mrówki
• No bo to są specjalne mrówki, czerwone mrówki fidelówki

Na szczęście reszta urlopu upłynęła nam  bez większych przygód. Cieszyliśmy się sobą, Kubą, piękną pogodą i dobrze zaopatrzonym barem. Pewnie jesteście ciekawi, czy Sznupek nauczył się tańczyć salsę?  Niech to pozostanie naszą słodką tajemnicą, bo przecież wszystkich wakacyjnych sekretów zdradzać nie możemy:)

Dziękujemy za wszystkie komentarze, jest nam niezmiernie miło, że do nas zaglądacie. Następne wakacje już w maju, tym razem słoneczna Italia i miasto miłości nieszczęśliwej - Werona. Sznupek już trenuje scenę balkonową :)