Jak doprowadzić Sznupka do zadyszki i palpitacji serca, czyli co u Sznupków w sypialni słychać?

Wiecie , że w poniedziałkowy Dzień Lenia nic nie robię? Oczywiście, że wiecie. Zalegam na sofie i się relaksuje, żadnego sprzątania, żadnego gotowania, żadnych zakupów. W ten poniedziałek nie było inaczej. Sznupek w pracy do 15.00, więc dla mnie pełnia szczęścia. Obudziłam się koło 9.00, długo się jeszcze w łóżku przeciągałam, po czym pościeliłam łóżko po japońsku, czyli "jakotako" i tyle mnie w sypialni widzieli.

Obejrzałam kilka odcinków "Wszyscy kochają Raymonda", wypiłam z dwie kawy pod rząd. Nadrobiłam zaległości "netowe" i nie wiedzieć kiedy Sznupek wrócił z pracy. Ale jak wrócił!? Wpadł do domu, rzucił kluczami, blady na twarzy i zasapany. Matko Jedyna okradli go! Albo coś gorszego się stało - pomyślałam.

- Sznupcia! Wszystko w porządku?!
- W porządku, a co ty tak sapiesz? Stało się coś?
- Dzwonie cały dzień do domu, a ty nie odbierasz! Gdzie masz telefon?
- Nic nie słyszałam, żeby dzwonił, pewnie gdzieś pod kołdrą leży
- Przecież wiesz, że zawsze dzwonie, nie mogłaś zabrać telefonu do salonu?
- No nie wiem, relaksowałam się w ciszy i spokoju, zapomniałam, no nie wiem
- Ja już z pracy się chciałem zwolnić, bo bałem się że coś Ci się stało
- Oj Sznupek, no co mi się mogło stać w Dzień Lenia. W najgorszym wypadku spadłabym z sofy i poobijała cycki.
- Łatwo ci się śmiać, a ja sobie już najgorsze wyobrażałem! Przecież ja bym umarł bez ciebie!
- No już dobrze, już mnie tak nie ściskaj, bo mnie udusisz!

Odszukałam ten nieszczęsny telefon i tak jak myślałam zakopał się gdzieś między poduszki i materac. Faktycznie się ten Sznupek nadzwonił, dwanaście nieodebranych połączeń. Przez resztę dnia chyba z dziesięć razy jeszcze słyszałam - prawie zawału serca przez ciebie dostałem!

Musiałąm to jakoś Sznupkowi wynagrodzić, więc mimo Dnia Lenia, zebrałam się w sobie i ugotowałam szybko obiad i to nie byle co, bo sos pieczarkowy na białym winie i z wędzonym bekonem. Wydawało się, że nieszczęsny incydent z telefonem poszedł w zapomnienie. Sznupek dobrym obiadem udobruchany nie musiał jeść konia w puszce.

Wczoraj ogłosiłam wielkie sprzątanie  od samego rana. Nooo ogłaszać to ja sobie mogłam, bo Sznupek jakoś nie za bardzo przyjął to do wiadomości. Ledwie oczy otworzył, a już przy komputerze siedział i kompletnie odpłynął w świat czołgów i samolotów. Normalnie, aż mnie się jelita gotują, jak to widzę.

- Sznupek! Sznupek!!!

- Tak?
- Czy dla ciebie nie ma nic ważniejszego niż ten komputer? Mieliśmy rano posprzątać, żeby popołudnie mieć wolne 
- Ależ posprzątamy, posprzątamy, tylko daj mi się chwile zrelaksować, ciężki dzień wczoraj miałem
- Jak to ciężki?
- No przez ciebie, wiesz ile mnie nerwów kosztowałaś, jeszcze mnie trzyma
- No to się relaksuj, może cię puści Kochanie

Oczywiście za sprzątanie wzięłam się sama, bo co innego mogłam w takiej sytuacji zrobić? Jeszcze mi chłop na zawał zejdzie. Niech się biedaczysko relaksuje. Musiał się na prawdę zdenerwować, bo ten nerw cały dzień go trzymał. I tak do samego późnego wieczora.

- Sznupek, Ty to byś umarł bez tego komputera

- No nie przesadzaj Sznupcia
- Cały dzień siedzisz przed tym komputerem, nawet się nie zainteresujesz tym co ja robię!
- Ja się nie interesuje? Ja?  A kto wczoraj dwanaście razy do ciebie dzwonił i prawie zawału dostał, bo nie odbierałaś? Jeszcze mam palpitacje serca jak o tym pomyślę. W życiu tak do domu szybko nie biegłem, dobrze, że sobei nóg nie połamałem!

No i co ja mam biedna zrobić? Tak mi się chłop zestresował, że cholera wie kiedy mu odpuści. Niech się biedaczysko relaksuje, przeszkadzać mu nie będę, bo przecież to z mojej winy wszystko....:) I faktycznie co by to było jakby sobie te nogi połamał? Aż strach pomyśleć....   

() () () () () () () () 

P.S Podoba sie Wam tytuł dzisiejszego posta?..:-D