niedziela, 30 czerwca 2013

Dzbankiem po głowie i dżentelmen na sofie

Ostatnio usłyszałam, że ja to tego biednego Sznupka tylko krytykuje, albo wyśmiewam się z jego umiejętności zakupowo - żarówkowych. Nie pamiętam już od kogo to słyszałam, ale coś mi się wydaje, że od Sznupka właśnie. No to uwaga! Będę Sznupka chwalić. Proszę się skupić i nie rozglądać na boki, bo więcej taka okazja  może się nie powtórzyć. Nie mówię, że Sznupek już nigdy na pochwałę nie zasłuży, ale wątpię czy będę pamiętać, aby znów o tym napisać. No to zaczynam!

**********

Całkiem niedawno opowiadałam Wam o mrożonych cytrynach i ich zaletach, pamiętacie prawda? Więc moje umiłowanie dla tych mrożonek przeszło niemal w obsesję i już pół zamrażalki mam zawalone cytrynami i limonkami. Mówię do Sznupka - Kochanie, a nalej mi do dzbanka wody i wrzuć parę plasterków mrożonej cytryny( tak, tak, teraz mrożę nawet w plasterkach, lepiej niż w łódki). A te mrożone cytryny, to gdzie? - zapytał niepewnie Sznupek. Grzecznie odpowiedziałam, że w zamrażalce i nawet słowa więcej nie dodałam, nawet złośliwości jednej nie wypuściłam z płuc, nawet nie zapytałam z ironią, że niby gdzie te mrożone cytryny mam trzymać? W chlebaku? Sznupek po męsku chwycił dzbanek i wyruszył do kuchni. Słyszę otwierany zamrażalnik, słyszę otwierane szufladki i odgłos mrożonek, słyszę też, że zamrażalnik się zamyka. Aha! Znalazł, nie będzie pytał. Powinnam teraz usłyszeć szum wody wpadającej do dzbanka, ale nieeee, nic z tech rzeczy. Słyszę sapanie, odgłosy tarcia i pomruki jakieś. Aha! Myślę sobie, pewnie Sznupek postanowił dzbanek wypolerować przed wody nalaniem. No to jak on mi tak dzbanki poleruje, to niech mi cycki uschną jak jeszcze raz złe słowo na Niego powiem. Dzbanek wypolerowany, ale wody dalej nie słyszę, za to słyszę trzaskanie szufladami, szafkami, ostrzenie noży, stukot młotka - tak tak dobrze czytacie, młotka. No ale wreszcie jest! Wyczekany szmer wody szkockiej spływającej do dzbanka! Po paru sekundach dzbanek wylądował na stole. Patrze ja się w ten dzbanek i patrze, od tego patrzenia już mnie oczy trochę bolą, ale nie śmiem pytać. Pierwszy odezwał się Sznupek.

- Sznupcia? To chyba nie najlepszy pomysł mrozić cytryny w całości, ciężko je później pokroić
- No wiem, że nie najlepszy
- No to po co mrozisz w całości?
- Do ścierania na tarce, a do wody są pomrożone w kawałkach w małej szufladce
- To teraz mi mówisz! Normalnie chętnie bym cię tym dzbankiem....

Wyobrażacie sobie? Pokroił! Pokroił w plasterki zamrożoną cytrynę, trochę zmaltretowane plastry wyszły, ale przecież czepiać się nie będę. Czepiać się też nie będę, że nowy nóż do chleba muszę kupić, zresztą w dobie pieczywa krojonego, kto potrzebuje nóż do chleba? Jak tu się czepiać w obliczu cudu niemal.   Zdolny ten mój Sznupek, prawda?

**********

Za mało chwalenia? No to jeszcze trochę. Raz na miesiąc robimy sobie zakupy przez internet w Tesco. Zakupy zazwyczaj duże i ciężkie. Bardzo nam to pasuje, bo kierowca zakupy wniesie i w kuchni postawi. My musimy tylko rachunek podpisać i rozładować zakupy po lodówce i szafkach. Oszczędzamy na takich zakupach nogi, ręce i kupę czasu. Wczoraj zakupy przyjmował Sznupek, bo ja zajęta byłam plewieniem mojego parapetowego ogródka. Zazwyczaj zakupy przywożą mężczyźni, ale tym razem Sznupkowi trafił się młody rodzynek. Skąd wiem, że młody? A bo poznałam po głosie, po głosie Sznupka oczywiście.

- Dzieeń Dobry - powiedział przeciągle Sznupek
- Dzień Dobry - odpowiedziało zasapane dziewczę
- Ooooo aleee zakupyyy - rzucił luźno rozluźniony Sznupek
- Nooo trochę tego jest - odpowiedziało zasapane acz roześmiane dziewczę

I w tym momencie nastąpiło prawdopodobnie trzepanie rzęsami, trzepało dziewczę, nie Sznupek. Chociaż kto to wie? Mnie tam nie było, ja przecież byłam zajęta plewieniem parapetowego ogródka. Trzepanie rzęsami długo nie trwało, bo po chwilowej ciszy usłyszałam głos Sznupka:

- To ja..... to ja ci pomogę, przecież nie będziesz tak sama dźwigała
- Ojej jak to miło z twojej strony - zaświergoliło dziewczę
- Nie ma najmniejszego problemu -  odpowiedział dziarsko Sznupek

I pobiegł Sznupek jak bóg młody jeden, zapominając, że jeszcze pół godziny temu nogi go bolały tak bardzo, że odkurzacza w dłoni nie mógł utrzymać. Co najmniej ze dwa razy  tak po schodach biegał z pracownicą Tesco, która przynajmniej co drugi schodek dziękowała mu za ogromną pomoc, a Sznupek przynajmniej co trzeci schodek zapewniał "trzepoczącą rzęsami", że problemu nie ma żadnego. W dziesięć minut zakupy były w kuchni, rachunek podpisany, a dziewczę odprowadzone do drzwi. Drzwi się zamknęły, dziewczę odjechało, czar prysnął, a Sznupek ciężko sapiąc, ledwie żywy padł na sofę. Ja się tylko uśmiechnęłam pod nosem, bo pomyślałam sobie, że ja bardzo lubię jak mężczyzna zawsze znajduje czas i siłę, aby pomóc zwiewnej i delikatnej istocie, jaką jest kobieta, a jeszcze bardziej lubię fakt, że takiego mężczyne mam u swojego boku. A że trochę sapie? No trudno, przecież czepiać się nie będę.  


**********

                       
                              


  

czwartek, 27 czerwca 2013

Wakacje po szkocku czyli co robić, żeby się dzieci nie nudziły?

Pamiętacie ten ostatni dzwonek, rozdanie świadectw i pierwszy dzień wakacji? Ja do dzisiaj pamiętam to wspaniałe uczucie i ten zapach przygody w powietrzu. Pamiętam ten radosny okrzyk wybiegających dzieciaków - WAKACJE! Skoro jutro ostatni dzień szkoły, to chyba warto porozmawiać o wakacjach w Szkocji. Zapraszam.


poniedziałek, 24 czerwca 2013

Szkocka Służba Zdrowia, czyli jak się pracuje w budżetówce?

Nie piszę o naszej pracy, ponieważ za bardzo pisać nie mogę. Serio! W kontrakcie mam zastrzeżone, że nie mogę  o pracy dyskutować na otwartych forach , portalach i serwisach dyskusyjnych typu FaceBook czy Twitter. I nie są to jakieś tam martwe zapiski, bo jakiś czas temu mieliśmy całkiem wyraźny przykład, że ten zapisek traktowany jest bardzo poważnie. Jedna Baśka napisała na FaceBooku, że taka inna Zośka z oddziału II nie zna się na robocie i nie umie z  ludźmi współpracować. Jako, że Baśka nie miała Zośki w swoich znajomych, to wypowiadać się nie bała o jej niekompetencji. Niestety zapomniało się Baśce, że mają z Zośką wspólnych "fejsbkukowych" znajomych , którzy komentując jej wpis, jednocześnie, z automatu udostępnili wiadomość Zośce. Zośka to przeczytała i  zgłosiła przełożonym,że publicznie została ośmieszona przez koleżankę z pracy. Baśka za złamanie regulaminu straciła pracę, a Zośka dostała awans dla podbudowania jej zachwianego autorytetu.

****************

Jakiś tydzień temu Sznupek powiadomił mnie, że musi przełożyć urlop z końca lipca na koniec sierpnia , bo pokrywa się z innym kolegą, którego zapomnieli umieścić na kalendarzu urlopowym. Nic jeszcze nie zabukowałam, więc wielkiej straty nie było, jedynie żal, że lato praktycznie przeleci nam przed nosem. Miejmy tylko nadzieje, że koniec sierpnia przyniesie nam zaskakujące upalne zakończenie sezonu i będziemy się ze Sznupkiem smażyć na szkockich plażach i taplać w oceanie. Trzymajcie kciuki. Nic innego nie da się zrobić, regulamin mówi, że w jednym czasie na urlop wypoczynkowy może iść tylko jedna osoba z danego działu. Co jak co, ale regulaminu w służbie zdrowia się nie przeskoczy, trzeba przestrzegać jak 10 przykazań.

****************

Dzisiaj jeden z kolegów Sznupka przyszedł do pracy nawalony jak świnia. Nic, a nic tu nie przesadzam! Ledwie co w drzwi wszedł, tak nim rzucało po ścianach. Na początku nikt nie zwracał na to uwagi, pewnie mieli nadzieję, że się chłopak ogarnie. Do pierwszej przerwy jakoś dotrzymał, po przerwie utrzymać już nie mógł, najpierw rzygał gdzie popadnie, a później już tylko do zlewu, do którego został doprowadzony. No i co na to regulamin? Regulamin przyszedł z "góry" pod postacią Pana Kierownika od Personelu. Z pomocą innego kierownika doprowadzili jakoś kolegę do pionu, zapytali czy nie potrzebuje pomocy medycznej. Po zaprzeczeniu kolega został odesłany na 2 tygodniowy urlop okolicznościowy, 100% płatny , a po powrocie zostanie umówiony na spotkanie, gdzie odpowiednia "komórka" pomoże uporać mu się z problemem, jaki go dopadł w dniu dzisiejszym i uniemożliwił wykonywanie obowiązków zawodowych. Do tego czasu kolega ma się niczym nie przejmować, odpoczywać i regenerować siły.

****************

Mówię do Sznupka, mam plan jak dostać urlop w lipcu! Ja ci kupię dwie butelki wódki i zgrzewkę piwa, a ty masz za zadanie upić się jak świnia, iść do pracy, zarzygać pół podłogi i paść pod stół. Sznupek stwierdził, że może się poświęcić, tylko wolałby bez rzygania, bo strasznie nie lubi. Ja jednak uważam, że bez rzygania może nie być takiego efektu i dostanie tylko tydzień urlopu, a tydzień to trochę mało.

****************

Pamiętacie, jak wspominałam o cudnej pogodzie? No właśnie! Wraz z nastaniem pięknej pogody, nastąpiła u nas jakaś nieznana epidemia, która zbiera żniwo wśród pracowników służby zdrowia. Co należy zrobić w przypadku epidemii, grypy, sraczki, czy bólu pleców? Zadzwonić przynajmniej dwie godziny przed rozpoczęciem pracy i powiadomić pracodawcę, że nie przyjdzie się do pracy ze względu na niedyspozycję. . W służbie zdrowia pracownik ma 100% płatne chorobowe od pierwszego dnia i przez pierwsze siedem dni nie potrzebuje zaświadczenia od lekarza. Takich chorobowych na zawołanie może sobie udzielić 4 razy w ciągu roku, co daje dodatkowy miesiąc wolnego. A co się stanie jak w danym roku przekroczy się cztery razy? Zostanie się zaproszonym na pogadankę do działu zwanego przez nas "Zdrowie i Uroda".Otrzymamy tam ulotki, jak sobie radzić ze zdrowiem i gdzie szukać pomocy, oraz ostrzeżenie, że jeżeli w roku następnym sytuacja się powtórzy, to będą musieli szukać innych rozwiązań.       

****************

No właśnie tak się pracuje w szkockiej budżetówce - całkiem fajnie:) Więcej opisywać nie będę, bo nie wiem czy mi wolno, więc i Wy nie pytajcie za dużo, bo nie wiem czy odpowiem. A Wy? Macie takie paragrafy w waszych kontraktach/umowach dotyczących FaceBooka czy NaszejKlasy?    

          

                      

niedziela, 16 czerwca 2013

Ryba po tajsku z ananasem i o spadających portkach krótka opowieść

Spadły wam kiedyś portki w towarzystwie i to w towarzystwie międzynarodowym? Nie? Mnie spadły, a co, jak szaleć to na całego.





Leżę sobie na pięknej małej tajskiej wyspie i czekam na naszą łódkę, aż po nas podpłynie. Zabijając nudę obserwuje Japończyków, którzy łądują się na swoją łódź. Słowo "ładują się" bardzo dobrze oddają sytuację, bo wchodzić z gracją, to oni raczej nie wchodzą. Zaczynam głośno komentować do mojego kompana podróży - Ty, no zobacz jakie z tych Japończyków sieroty! Na czworaka na łódkę wchodzić? Zataczają się jak pijane zające w chmielu, ooo rany! I tak się zajęłam Japończykami, że nie zauważyłam kiedy podpłynęła nasza łódź. Kapitan na nas machał, więc wciągnęłam portki na tyłek i biegiem na łódkę. Pozostali wycieczkowicze (tez Japończycy) stali na brzegu i czekali - w sumie to nie wiem na co czekali - chyba na ruchome schody- nie oglądając się na nikogo śmiało chciałam wejść na pokład, żadna filozofia z tym wchodzeniem, noga na schodek i ......jak mi nagle coś drugą nogę podcięło, a pierwszą wybiło pod samą brodę, to tylko poczułam jak pół salto w powietrzu wywinęłam i nagle nieznana siła wciągnęła mnie pod łódź. W ostatniej chwili poczułam, że ktoś mnie ciągnie za rękę i siłą wyciąga spod łodzi, a druga siła szarpie się z moimi spodniami i ściaga mi je w dół. Długo nie myśląc, a myśli się bardzo szybko w takich sytuacjach, drugą ręką chwyciłam za spodnie, które osiągnęły już poziom kolan . Wodą i piachem się zakrztusiłam, ale już byłam cała i zdrowa na brzegu plaży. Stałam mokra jak kura - lekko przerażona atakiem fali - na przeciwko całej grupy małych Japończyków - ze spodniami opuszczonymi do kolan - widzicie to? - Fajnie, co nie? Ale co tam, najważniejsze, że cyckom nic się nie stało.

czasami fale i pogoda płata figla


No to była tajska opowieść, teraz czas na tajską rybę. Zapraszam i polecam. Oczywiście najlepiej spożywać ją na jakiejś małej tajskiej wysepce:) niekoniecznie ze spodniami po kolana:)



czwartek, 13 czerwca 2013

Truskawki, cytryny i lody waniliowe z Love Story w tle



No i miała być mała porcja na drugie śniadanie. No i była, ale przecież nikt nie mówił, że dokładki są zakazane, prawda? Muszę tylko dodać, że to wcale nie moja wina, to wszystko przez film "Love Story". Ja nie wiem, kto wpadł na kretyński pomysł, aby ten film puszczać w środku dnia? Przecież nie da się go obejrzeć bez porcji dobrych lodów, no nie da się.Człowiek musi sobie czymś osłodzić to nieszczęśliwe zakończenie. Za każdym razem beczę jak bóbr, a nawet cztery bobry. Jeden z piękniejszych filmów o miłości i jedna z lepszych książek o miłość. Niech żaden reżyser nie wpadnie na pomysł, aby nakręcić nową wersje "Love Story", ta jest idealna pod każdym względem!



Już kiedyś podawałam przepis na truskawki z pieprzem w tym poście kliknij mnie



skladniki:
truskawki
kawałek czekolady
jogurt naturalny lub śmietana, a najlepiej gałka lodów waniliowych
miód
ocet balsamiczny
pieprz






Na rozgrzaną patelnie wlewamy 2 łyżki octu balsamicznego i dwie łyżki miodu. Mieszamy, aż utworzy się piękny karmel. Żeby nam się nie przypaliło, co chwile dodajemy odrobinę wody, nie więcej niż 4 łyżki. Dodajemy jakieś pół kilo truskawek pokrojonych w plastry lub tylko na połówki. Mieszamy parę sekund i gotowe, odstawiamy i dodajemy szczyptę świeżo zmielonego pieprzu.



Dzisiaj zrobiłam z lodami waniliowymi i pominęłam czekoladę, a dodatkowo dodałam odrobinę pieprzu na lody.



Kochani! Tego nie da się opisać słowami! Gorące truskawki jak lawa zastygają na lodach! To nie jest jakiś tam orgazm kulinarny, to jest ORGIA smaków. Jeżeli jeszcze tego nie spróbowaliście, to koniecznie musicie i pamiętajcie - truskawki prosto z patelni, a lody prosto z zamrażalnika. Wielu kucharzy wykorzystuje tą technikę - łączenia gorącego z zimnym dla wyeksponowania aromatów i dla pobudzenia kubków smakowych.


wtorek, 11 czerwca 2013

Krótko, ale musze bo się uduszę

Na zaprzyjaźnionym blogu czytałam, jak to pewien Pan Wielbłąd poszedł na zakupy i zapomniał kupić chleba. Poczułam się tak, jakbym tego Pana Wielbłąda znała od lat. No! Post jakby na zamówienie szyty.




 Ja nie wiem, czy to trzeba jakieś specjalne fakultety na uniwersytecie ukończyć, żeby potrafić robić zakupy? A może trzeba podanie do Pana Boga złożyć o dodatkowe szare komórki? Mówię do Sznupka - kup no Kochanie mleko, masło, cukier i chleb - po chwili dodaje, a może lepiej kup dwa chleby - jeden jasny, drugi ciemny. I tu widzę już panikę w oczach Sznupka - Sznupciu zapisz mi to na kartce, bo przy tych dwóch chlebach to ja już zapomniałem co mam kupić dodatkowo. No i weź tu teraz szukaj kartki i długopisu, bo Chłop Osobisty nie potrafi do czterech zliczyć. No, ale zęby zacisnęłam, policzyłam do dziesięciu i pięknie na kartce zapisałam:
  • mleko
  • masło
  • cukier
  • chleb - 2 rodzaje
Przychodzi Sznupek z zakupów, zadowolony jak prosiaczek po zabawie w błocie i mówi - tak na mnie narzekasz i narzekasz, a zobacz jakie piękne zakupy zrobiłem. Zaglądam do torby i co widzę? Jest masło, jest cukier, jest mleko  i są 2 chleby.

- Sznupeeek! No przecież miałeś kupić dwa rodzaje chleba
- No to są dwa!
- Ale oba są białe!
- No, ale jeden jest biały tostowy, a drugi biały zwykły, czyli dwa rodzaje
- Przecież mówiłam wcześniej jeden biały, jeden ciemny!
- Ale nie zapisałaś!


Myślicie że się czepiam, że każdemu się może przydarzyć? To co powiecie na taką oto sytuację. Niedzielny poranek, szykuję obiad i wymyśliłam sobie mizerię jako dodatek do kotletów - mówię do Sznupka - idź Kochanie , kup śmietanę i cztery ogórki. Po pół godzinie na blacie kuchennym Sznupek stawia przede mną kartonik śmietany i cztery nieduże cukinie. Normalnie nóż mi z ręki wypadł. Mówią Wam! Udusić gołymi cyckami to mało!


A u was kto robi zakupy? I macie może jakiś fajny przepis na mizerię z cukinii? Tak na przyszłość.


           

czwartek, 6 czerwca 2013

Z brudnopisu emigranta, czyli jak się opalają Szkoci

No i przyszło do nas lato! Cały tydzień pięknego słońca, żadnej chmurki, ani kropli deszczu. Cały tydzień Szkoci cieszyli się słońcem, teraz przez cały miesiąc będę leczyć poparzenia słoneczne, jak zawsze zresztą.


zaczerpnięte z internetu


Co jak co, ale opalać to się Szkoci nie potrafią. Nie ta skóra i nie ta wyobraźnia. Niech no tylko słońce zaświeci na dłużej niż 10 minut, a już wszyscy wylegają zbiorowo na świeże powietrze i wystawiają swoje nosy do słońca.

W stolicy Szkocji w południe(zdjęcie z internetu)

Glasgow w środku słonecznego dnia(zdjęcie z internetu)

Kolega na FB od rana zamieszczał zdjęcia - "wreszcie lato!" - opalam się w ogrodzie nie przeszkadzać! I tak do wieczora, tylko lokalizacja się zmieniała - "nad jeziorem z rodzinką - ale słońce daje!" W ogrodzie jeszcze jakoś wyglądał, o ile dobrze może wyglądać zaróżowiony tors z trzema sterczącymi włosami na krzyż, nad jeziorem przyjął już barwy dojrzałego buraka. Nie wiem jakie barwy przyjął kolega dnia następnego, bo do pracy nie przyszedł, ale pewnie nieciekawe te barwy muszą być, bo już żadnego zdjęcia na FB nie zamieścił. Zobaczę go za tydzień, jak zaleczy poparzone plecy.




Koleżanka przyszła do pracy z dziwnym opatrunkiem na nosie, dziwnym, bo jak można sensownie założyć opatrunek na połowę spalonego nosa. Biedaczce zasnęło się w ogrodzie na leżaku z okularami na czubku nosa.



Pani z kwiaciarni na rogu jest bardziej czerwona niż jej czerwone róże w wazonach, a kierowca autobusu dziwnie nabrał kolorów tylko z jednej strony. W przerwie na lunch z biur wylegają tłumnie urzędnicy, podwijają rękawy,  nogawki i siadają tam gdzie najlepiej "łapie" słońce, wystawiając swoje białe kolana, łokcie i czoła, aby pod koniec dnia dołączą do grona "buraczkowych".

w przerwie na lunch Glasgow (zdjęcie z internetu) 


Buraczkowi nigdy osiągają stopnia, gdzie kolor buraczkowy przechodzi w kolor brązowy. Szkot jest długo buraczkowy, a później się łuszczy, pozbywa skóry lub pokrywa się strupami.




   

Nic a nic nie przesadzam! Słowo harcerza! Szkoci nie potrafią się opalać i nie powinni tego robić. Jednak potrzeba wystawiania się do słońca jest większa niż rozsądek i poczucie piekna. Nawet nie chce sobie wyobrażać, coby się działo gdyby lato w Szkocji trwało 2 miesiące, a nie tylko tydzień.


P.S Małe sprostowanie! Po wczorajszym chwilowym załamaniu pogody, lato wróciło! Właśnie wróciłam z grilla. Słońce tak praży, że chyba spaliłam sobie nosa. To chyba za karę, że się śmiałam ze Szkotów :-D


poniedziałek, 3 czerwca 2013

Nagrody, Nominacje, Porządki i Tofu na Patyku, czyli taki tam sobie Dzień Lenia

Po słonecznym i pięknym weekendzie nadszedł czas na leniwy poniedziałek. Poranna kawa mnie obudziła, a mrożone cytryny i limonki z miętą mają mnie pobudzić do życia i działania. Czas planować następne wakacje. Jeszcze nie wiem gdzie, jeszcze nie wiem kiedy, ale wiem że ma być dużo słońca i zieleni. Uwielbiam planować wakacje, sprawdzać przeloty, ceny, wodzić palcem po mapie i  marzyć o kolejnych ciekawych miejscach. W międzyczasie robię też porządki blogowe, dodałam parę ciekawych linków do mojej linkowni, a parę usunęłam. Przy okazji porządków muszę podziękować Poli z Bloga http://www.tofunapatyku.pl/ za wyróżnienie Liebster Award. Nie jest to pierwsza nominacja , ale każda cieszy tak samo, bo to zawsze miło jest wiedzieć, że się robi dobrą robotę.  Zabieram się ochoczo za odpowiadanie na pytania i kolejne nominację, a Wam polecam wizytę u Poli na jej cudnym blogu podróżniczo-kulinarnym. Ostrzegam tylko, nie zaglądać na głodniaka:)

    

Nominacja do Liebster jest otrzymywana od innego blogera w ramach uznania za „dobrze wykonaną robotę”. Jest przyznawana dla blogów o mniejszej liczbie obserwatorów, więc daje możliwość ich rozpowszechnienia. Po odebraniu nagrody należy odpowiedzieć na 11 pytań otrzymanych od osoby, która Cię nominowała. Następnie Ty nominujesz 11 osób (informujesz ich o tym) oraz zadajesz im 11 pytań. Nie wolno nominować bloga, który Cię nominował.

1. Kot czy pies?

Oczywiście, ze pies! Bez chwili zastanowienia! Nikt tak nie kocha jak pies i nikt nie potrafi w tak słodki sposób wyrazić przywiązania, zaufania i miłości jak kudłate z ogonem. Wiem jednak, że potrafiłabym pokochać tez kota, bo ja w sumie wszystkie zwierzaki kocham. Mogłabym mieć na przykład takiego strusia, tylko kto by z nim na spacery wychodził?

2 Kawa czy herbata?
Kawa. Kawa musi być każdego dnia o poranku, musi tez być wieczorem po pracy, bo lubię i wiem, że rano mnie pobudza, a wieczorem tuli do snu. Wiem jednak, że bez herbaty tez ciężko byłoby żyć, oj ciężko.

3. Plaża czy góry?
Plaża, bo jest najbliżej wody. Nie lubię plażować, czyli opalać się i zalegać na leżaku, cały czas spędzam w wodzie, aż do totalnego pomarszczenia cycków. A jeszcze jak w tej wodzie mogę sobie popływać z żółwiami i delfinami  to już nic do szczęścia nie potrzebuję.

4. Radio czy telewizja?
Niestety telewizja, choć przez wiele lat było radio i czasami smutno mi z tego powodu. Nie wiem, może się starzeję i doznania słuchowe już nie starczają i muszę się wspomagać efektami wizualnymi.

5.Wino białe czy czerwone?
Ogólnie smakoszem win nie jestem. Jednak nie odmówię kieliszka dobrze schłodzonego wina. Czerwonym kiedyś się potwornie strułam i na samo wspomnienie dostaje gęsiej skóry.

6. Porządek czy nieład?
Nieład i tyle w temacie. Porządek to ma być w aptece, szpitalu i kostnicy

7. Sushi czy sashimi?
Sushi wycięło mi z życiorysu parę dni w Singapurze, a o sashimi nie mam zdania, więc ciężko opowiedzieć na to pytanie.

8. Plecak czy walizka?
Najlepiej podróżuje się z plecakiem. Plecak to nie tylko bagaż, to styl zycia.

9. Europa Północna czy Południowa?
Południowa, oby bliżej słońca!

10.Planowo, czy spontanicznie?
Spontanicznie, na żywioł, bez mapy, bez celu, przed siebie - taka była moja pierwsza samotna podróż z plecakiem. Podróż niedaleka bo po Polsce i Czechach, ale jakże wtedy egzotyczna dla mnie. Do dziś pamiętam te cudne wakacje i tych fantastycznych ludzi, których poznałam.

11.Gotowanie czy pieczenie?
Hahahaha! Chyba wszyscy znają odpowiedź. Oczywiście, że gotowanie. Pieczenie jakoś mi nie wychodzi. 

*******************

A oto moje nominacje. Wybór trudny, bo zaglądam do wielu ciekawych blogów i wiele dostarcza mi codziennej rozrywki. Koniecznie zajrzyjcie do tych Blogów, może pokochacie je tak samo jak i ja.
   
http://arabiasaudyjska-ksa.blogspot.co.uk/ Paweł i Ola o Arabii Saudyjskiej
http://aparatmojedziecko.blogspot.co.uk/ Mama pstryka Józio pozuje
http://blog.justynab.com/ Justyna w Barcelonie
http://cale-zycie-w-podrozy.blogspot.co.uk/ Agnieszka - ciągle w podróży
http://wewanderers.blogspot.co.uk/ Olga i Cezary z sielskiej krainy
http://www.maniekdorotka.com/ vlogująca i podróżująca rodzinka Mańków
http://tuhanoi.blogspot.co.uk/ Już nie w Hanoi, ale za to w Chinach

No to teraz czas na przesłuchanie, czyli 11 pytań:

1. Jazda na gapę, przygoda czy głupota?
2. Gdybyś miał(a) namalować obraz,co by to było?
3. Co zazwyczaj jesz na śniadanie?
4. O czym marzyłeś(aś) przed snem wczoraj wieczorem?
5. Każdy kiedyś kolekcjonował znaczki, kapsle, puszki, a Ty?
6. Na co nigdy nie żałujesz pieniędzy?
7. Pamiętasz jeszcze swojego najlepszego przyjaciela z przedszkola lub zerówki?
8. Co robisz, żeby odpocząć?
9. Wolisz elegancką kolację w restauracji, czy piknik na trawie?
10. Jaki jest Twój sposób na kaca giganta?
11. Co najlepiej wychodzi Ci w życiu?

Życzę powodzenia i zapraszam do zabawy!    



                          

sobota, 1 czerwca 2013

Wspomnienia z dzieciństwa, czyli bedzie o królikach, kaczkach i Kuzynie Mańku

Czy macie jakieś wstydliwe dla was, a zabawne dla reszty rodziny wspomnienia z dzieciństwa? Takie o których wasza mama lub tata opowiadają przy okazji  świąt, urodzin, czy innego rodzinnego zlotu? Mama opowiada, wujek chichocze, brat się turla ze śmiechu, a wy udajecie, że historia śmieszy was tak samo jak pozostałych. Ja mam taką historie, chcecie ja usłyszeć? A obiecujecie, że nie będziecie się śmiać? No przynajmniej za głośno:)

A wiec opowieść będzie o kaczkach, ale za nim zacznę o kaczkach, to będzie o królikach. I tu znów muszę wam zadać pytanie. Czy macie jakieś ubranko z dzieciństwa, o którym wasza babcia lub mama wspomina niemal z łezką w oku? Ja mam! I mogę się założyć, że wisi gdzieś jeszcze w szafie u babci. Moje przepiękne futro z królika! Białe futro z królika, które (wedle zeznań babci) sprowadzane było z drugiego końca Polski i w którym wyglądałam bosko i robiłam furorę na dzielnicy. Ja wiem, że futro z królika mogło być swego rodzaju dumą rodzinną, ale żeby mnie zaraz w nie wciskać na spacer do lasu? Przecież ja w tym ledwie chodziłam, a do lasu się chodzi, żeby się wybiegać, prawda? A oto i dowód - zdjęcie - ja na spacerku w lesie w futerku z królika. Dobrze, że to nie było futerko z lisa, bo pewnie żywa bym z tego lasu nie wyszła.

      
No to będzie teraz o kaczkach. Inicjatorem opowiadania zazwyczaj jest moja Mama i zazwyczaj zaczyna się to niewinnie. Ty to Dziecko zawsze lubiłaś wszelkie zieleniny i zawsze lubiłaś dobrze zjeść - mówi mama. Dziecko, czyli Ja, już wie co będzie dalej. Pamiętasz Dziecko jak wyjadałaś KACZKOM jedzenie? - pyta z uśmiechem Mama - I to jest najgłupsze pytanie, bo jak mogę pamiętać, skoro Dziecko miało niecałe dwa latka? Więc mówię, że Dziecko nie pamiętam i tu się zaczyna cała opowieść mojej Mamy, czasami nawet z wspomaganiem Babi Zdrajczyni, która niby ma lepszą pamięć do dat, jakby akurat data była tu najważniejsza.



Byliśmy kiedyś u ciotki na wsi - opowiada Mama - ciotka akurat miałam młode kaczki. Sznupcia jak to każde dziecko bardzo kaczym życiem zainteresowana i od rana z okrzykiem "ka ka ka" do kaczek biegła ile sił w małych nóżkach. Któregoś wieczoru - kontynuuje opowieść Mama - wącham Sznupcie z każdej strony, bo mi dziwnie pachnie kaczkami, najbardziej jak się odezwie. I tu rodzina zaczyna pomału rechotać, a najgłodniej zawsze rechocze Kuzyn Maniek. Zawsze! -No ale nie przerywam opowieści.
Wykąpałam Sznupcie i przebrałam - opowiada dalej Mama - i jakoś zabiłam ten smród. Następnego dnia, wypuściłam Sznupcie na podwórko i co widzę? Dziecko moje biegnie do kaczego korytka, po drodze odgania wszystkie kaczki i zabiera się za wyjadanie kaczego śniadania. Siłą od korytka odciągnęłam - zakończyła opowieść moja osobista rodzicielka.I tu  cała rodzina zaśmiewa się do łez na całego. Na nic moje tłumaczenia, że przecież jedzenie było dla młodych kaczek, świeżo posiekane ugotowane ziemniaki, buraki i pokrzywa, więc zdrowe na pewno i nie ma co tu robić blee i fuj!.
Żeby szybko zmienić temat i ratować ostatki honoru - mówię - a pamiętacie jak Kuzyn Maniek chciał kupić spirytus zamiast octu? I tu pierwszy przestaje rechotać Kuzyn Maniek, a reszta słucha z uwagą.....ale o tym opowiem wam innym razem, a opowiem na pewno:)

  

Nie mam zdjęcia z kaczkami, nie mam tez zdjęcia korytka, ale mam kultowe zdjęcie na kucyku, gdzie dokładnie widać , jak pięknie wyrosłam na zdrowym organicznym jedzeniu. Biedny kucyk, pewnie do dzisiaj mnie pamięta.

            

Z okazji Dnia Dziecka wszystkim
Dzieciom, tym małym i duzym
życzymy wielu powodów do beztroskiego 
śmiechu!